|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (279)
Eklenme: 02.09.2020 11:38
AFİYET/SABIR
Afiyet ile sabır, iki ayrı bir nesne.
Belâ/Mûsibet/Dert/Gam, Sabırla Mertebeler.
Karanlık gelir kabir, Dünya sarayı neyse.
Olma sakın Bayat/Ham, doru söylesin diller.
“AFİYET OLSUN” DERİZ, SAADET DOLU HUZUR,
HELÂL/HARAMI YERİZ, İŞTE HAKİKAT BUDUR.
“Afiyet/Şeker olsun!” “Sabır/Selâmet” dile.
Her Rahmet seni bulsun, sakın yapmayın hile.
Boş kaplar daim dolsun, olmasın delik file.
Kokmayan güller solsun, Dua etsen nafile.
AFİYET/SABIR GÜZEL, DUADAN EKSİK ETME,
NASİPLER SANA ÖZEL, BÂTIL KAPIYA GİTME.
Sabır eritir demir, “Men Zafere Sabere!”,
Allah’tan gelen emir, iman etmez Kefere.
Düşman nefsini kemir, benze hizmet nefere.
Kaos/Hüsran bir Devir, Kervân çıkmaz sefere.
ASRIN MÛSİBETİNDE, SABREDEN OLUR DERVİŞ,
ÖMÜR AKIBETİNDE, MEVLÂ ÖLÜMÜ VERMİŞ.
KİM BU ADAM?
Kafasında var kara, yüzünde Nûr kalmamış,
Mayasına bak, ara; nasibini almamış,
Devamlı açar yara, doğru yolu bulmamış.
Kantarda olsun dara, bâkiyesi dolmamış,
KİM BU ADAM SORARSAN, İNTERNETTE BULURSUN,
KAYBOLANI ARARSAN, SONRA İŞTEN OLURSUN.
ÜÇ HASLET
İdrak/Îzân ve Akıl, Allah eksik etmesin.
Bu üç haslete çakıl, ölene dek bitmesin.
Günahın varsa tartıl, Dost/Yâren işitmesin.
Geçen ömrüne yakıl, Hayat boşa gitmesin.
YARAB! AYIRMA BİZİ; KABRE KADAR ÖMÜRDE,
SECDEDE NASIR DİZİ, YAŞADIĞIMIZ YERDE.
ZAFER
Zafer Nefs-i Terbiye; kazanana ne mutlu.
Başka arama, niye?, daima ol umutlu.
Zaferler diye diye, kalmayın sakın yurtlu.
KEMÂLİ’den hediye, Şiirler olsun kutlu.
ZAFER AFİYET İLE, BELÂNIN VAR ZAFERİ,
KARGAŞA/FİTNE NİYE, MEVLÂ BİLİR HABERİ.
KEMÂLİ
|
