|
“ÖMÜR DEDİĞİN NE Kİ?...”
Eklenme: 13.05.2020 10:04
ÖMÜR DEDİĞİN NE Kİ?...”
(ÖMER DÖNGELOĞLU’NUN VEFATI ÜZERİNE)
“Ömür dediğin ne ki?” bakmışsın zevâldesin.
Önce nefsine de ki, baksana ne haldesin?
Kemâlde yaşın eki, yaş seksende nerdesin?
Sonun ne olur, bel ki, istasyon mezardasın.
YAŞIN YÜK ETME SAKIN, AZRAİL KAPIN ÇALAR,
ÖLÜME BAŞLAR AKIN, KEFENLE KABRE SALAR.
Vakti gelen gidiyor, Kabir bekliyor bizi.
Zâlim Mazlûm eziyor, yoksa Adalet izi.
Can Cânandan beziyor, nasır tutuyor dizi.
Ecel kapı geziyor, çetelede bir çizi.
KİMSEYE BÂKİ DEĞİL, ECEL-İ HAK BİZİM İÇİN,
KADER ÖNÜNDE EĞİL, FERYÂD-I FİGAN NİÇİN?
Ölümü öldürenler, ağlayıp güldürenler,
Malını böldürenler, Hayrını sürdürenler,
Ocaklar söndürenler, gemiyi yüzdürenler,
Hasreti döndürenler, sevdiğini görenler,
İÇİMİZDE MUKADDER, ZAMAN İÇİNDE AKIN,
GÖNÜL EHLİ BÖYLE DER, KENDİNİ KÊMDEN SAKIN.
Ömür kuş gibi uçar, kanatları Eceldir.
Nefis ölümden kaçar, Hayat daim güzeldir.
İnsan kalırsa nâçar, şahıslara özeldir.
Derin yaralar açar, Dermânı süren eldir.
KANATLAR MADDE/MÂNA, EKSİK KUŞLAR UÇAMAZ.
DERT/GAM İKAZDIR SANA, ECEL GELSE KAÇAMAZ.
“Ömür Dediğin Ne ki?”, KEMÂLİ sor kendine.
Bakmışsın yaşın bitmiş, su akmıyor bendine.
Nice dost kabre gitmiş güvenme sen fêndine.
Sağır kulak işitmiş; sor, danış Efendine.
KABRE HAZIRLIK ÂMEL, HAYIRLARDA YARIŞ ET,
TUTSUN SENİ İKİ EL, TABUTUN TAŞIR EL BET.
KEMÂLİ (İLHAN YARDIMCI)
(3 MAYIS 2020/PAZAR. DEREKIZIK KÖYÜ.BURSA)
|
