|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (240)
Eklenme: 13.05.2020 09:51
( “MAHKÛM DUYGULAR” LA…)
ŞEHR-İ RAMAZAN
Geldi Şehr-i Ramazan, Korona belâsında.
Rahmet-i Feyzi bin an, Kâinat’ın başında.
Taşı Edeple/Erkân, Helâl lokma aşında.
İmana muhtaç her can, olsan doksan yaşında.
MÛSİBET/BELÂ KALMAZ, RAHMET AY’INDA YALVAR,
“KUL” OLAN HARAM ALMAZ, ISLANMAZ UZUN ŞALVAR.
DUA
Yarab! Kapında bekleriz,
Kovma bizi ol kapından.
Âcîz olduk, êtêhleriz,
Esmâ Hüsna yapından.
ESİRGEME RAHMETİNİ,
MÛSİBETİN HİKMETİNİ.
ALLAHIM!
Allah’ım, Sen Râhimsin.
Yüce Haksın, Sen Kerimsin.
Yarabbi, Sen Hakimsin,
Ya Mevlâ, Sen Rahmansın.
GÜNAHKÂRIZ AFFET BİZİ,
İSYANKÂRIZ, VERME SIZI.
NE YAPSIN?
Işık görmeyen gözler,
Mayası bozuk özler,
Nârı bulmayan közler,
Secde almayan yüzler,
Kâmil olmayan sözler,
Doğru değilse izler,
Nasır tutmayan dizler,
Nefse batmayan bizler,
Dağ tepesinde düzler,
Bundan habersiz sizler,
OLMAZ İSE NE YAPSIN?
HAKKIN EMRİNE TAPSIN.
İNSAN İÇİN
Diş/Baş/Bel ağrısı, Derd-i Gam biter.
Ah! çeker bağrısı. Lokmana gider,
Feryattır çağrısı, tahammül eder,
İştahın yağlısı, daha da ister.
HEPSİ İNSAN İÇİN, ŞİFA VAR HAK’TAN,
ŞİKÂYETLER NİÇİN, SESLER IRAKTAN.
ÇİLE ÇEKEN MÜMİNLER
Çile çeken Müminler, Sabır/Şükür sermâye.
Yel gibi geçen günler, kimi eder himâye?
Şan/Şöhret ile Ünler, olur bazen kinâye.
Zaman içre öğünler, yiğit ister vermeye.
DÜNYA ZATEN “GAM TARLA”, ÇEKENLER BİLİR ANCAK,
MAHSÜL ALAN TAVIRLA, TOHUM ELLERDE SANCAK.
“BOŞBOĞAZ”
“Boşboğaz” olan kimse, her söz söyler, çekinmez.
Avare kalan kimse, tohum olup ekilmez.
Sonradan bulan kimse, iplik diye dikilmez.
Haramı çalan kimse, hiç utanmaz, irkilmez.
TOPLUMDA BİN MANZARA, İBRET İLE NAZAR ET,
OYNANIYOR TAMZARA, BAŞKA NE OLUR ELBET.
ŞAŞA KALDIM
Şaşa kaldım burada, mahkûm duygular ile.
Mevlâm sabırlar versin, zaman geçmiyor bile.
Dua et sona ersin, yedik Allah’tan sille.
Sorsam sana ne dersin, nasıl yapayım hile.
KORONA BELÂSINDA, KEMÂLİ HAPİS KALDI.
ŞEYTA’NIN HELÂSINDA, PAYINA DÜŞEN ALDI.
KEMÂLİ
( 21 NİSAN 2020/SALI)
|
