|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (232)
Eklenme: 13.05.2020 09:42
(“MAHKÛM DUYGÛLAR” LA…)
Bir Nisan kandırmaca, Hıristiyan adeti.
Yalan/Dolandırmaca, çıkar sonra külfeti.
Zararla yandırmaca, kaldırır her ülfeti.
Açılmaz bir damaca, zâlimlerin zahmeti.
KAPILMA BU HAVAYA, BİZİM MALIMIZ DEĞİL,
BALIĞI KOY TAVAYA DOĞRUYA SEN VER MEYİL.
Sıra sıra Öğütler, birer altın halkadır.
Efendimiz öğütler, Ümmet olan halkadır.
Çam yanında söğütler; kırılır, yana kaldır.
Kel/Fodul, hem züğürtler, dipsiz kuyuya daldır.
DOĞRU YOLDA İZ OLUR, MENZİLE ERKEN VARIR;
ARAYAN O’NU BULUR, DUA EDER, YALVARIR.
Geri kalma, koş, yetiş; Kervân Menzile gider.
Boş durma, sen de yap iş; gayretli kimse ister.
Hak almak için itiş, Cihadı İman besler.
Akıbet olur bitiş, mücadeleni göster.
GELECEK ELBET BİZİM, VAHDET BAYRAĞI ELDE,
PEYGAMBERİ YOL İZİM, VATANDA TEVHİT DİLDE.
Kızım/Oğlum/Yeğenler; Dost/Yâren/Arkadaşlar,
Alkış tutup övenler, Gönül ehli Sırdaşlar,
Kör nefsini dürenler, sevgi dolu Gardaşlar,
Bazı bazı sövenler, şer dolu Karataşlar.
DÜNYA HAYATI NE Kİ, ASIRDA ZAMAN GEÇMİŞ,
HAYKIR, BAĞIR DA DE Kİ, NİCELER ECEL İÇMİŞ.
Hasta ise bir insan, tahammül kolay değil,
Akıl içindir nisyan, takdir önünde eğil.
Nedamet içre pişman, dağ dibinde ol çeğil.
Perhiz yap, olma şişman; emirlere ver meyil.
BEDEN-İ RUH OLURSA, AKIL BÜYÜK BİR NİMET.
MİKROP ONU BULURSA, EMİRDİR ONA HİZMET.
Kabristana git de gör; kabir kapısında kim?
Maddeye, Mânalar ör; nerde ölüdeki him?
Olma sağırla bir kör; benim yegâne derdim.
Nûrun yanında var kor, varlığı Aşka verdim.
İBRET AL, SÂYE SARIL; HİKMET HAYATA RÂM OL.
İSTERSEN KÜS, İSTER DARIL; SENİ KUCAKLASIN KOL.
Yıllar biter, son gelir; Ecel kapıda bekler.
Deryâda su yükselir, boşa gitmez emekler.
İmansız nefs cücelir, Dua eder bebekler.
Kemâl kalem yücelir, âhenkte kelebekler.
KEMÂLİ DAMLA DAMLA, GÖNÜLDEN KOPAR GİDER.
HAK’TAN GELEN İLHAMLA, AZRAİL GELİR, BİTER.
KEMÂLİ
(01 NİSAN 2020/ÇARŞAMBA)
|
