|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (195)
Eklenme: 30.09.2019 12:45
ANA/BABA
“Ana Gibi Yâr olmaz”; Ehl-i Diller söylemiş.
Baba da var yanında, Hakikat de böyleymiş.
Mazlûm ah! yerde kalmaz, umutları düylemiş.
Kir/Pas yoksa kanında, ikrâr ile böyleymiş.
“ANNE” DEĞİL, “ANA”LAR; BAŞIMIZIN TACIDIR.
DOĞRU SÖYLER AYNALAR, DOĞRU OLAN ACIDIR.
Anasız kalan evlât, çölde kalmış kuzudur.
Yetim derler adına, acıların ucudur.
İstersen hülyayı kat, Hasretin yolcusudur.
Bir de sor Ahfâdına, Söyler/Der: “İşte Budur.”
YETİMİN BOYNU BÜKÜK, HAYATI ACI DOLU,
OLURSA BİRDE KÜÇÜK, DİKENLER KAPLI YOLU.
Anaların kıymeti, Mihenk Taşında Altın,
Daha da çok zimmeti, bilmeyen çöpe atın.
Eder ise himmeti, varlığa değer katın.
Tükenmeyen zahmeti, binlerce Kat’la/Yat’ın.
KIYMET BİLEN VEFÂKÂR, ANASI İÇİN AĞLAR,
ADI OLUR CEFÂKÂR, SARSILIR YÜCE DAĞLAR.
Anasını görmeyen, nice kimse tanırım.
Sefâsını sürmeyen, evlâttan utanırım.
Kucağında gülmeyen, çocuklara yanarım.
Kıymetini bilmeyen; olan varsa, donarım.
NİCE ANALAR GÖRDÜM, EVLÂT HASRETİ ÇEKER,
ACI İZLERİ SÜRDÜM, YOLDA MENZİLE BEKLER.
Kucağında yavrusu, karnında bir daha var.
Gülümsedi, poz verdi; Hicâbından utandım.
Yoktu geçim kaygusu, çocuk oldu ona yâr.
Anam hep böyle derdi, kabristan oldu diyar.
GÜL ANAMI KAYBETTİM, YETİM LİSTESİNDE BEN,
TARİHİNİ KAYDETTİM, ANA KIYMETİ BİL SEN.
Anaların çilesi, dertle gamı hiç bitmez.
Doludur hep filesi, yokluğa sitem etmez.
Bulamazsın hilesi, kểm sözleri işitmez.
Tükenmez kaygılesi, asla kötülük gütmez.
ÖPELİM ELLERİNDEN, DUASINA MUHTACIZ,
KUCAKLA BELLERİNDEN, SEVGİLERDE ÇOK ACIZ.
KEMÂLİ’de anasız, babayı da kaybetti.
Yıllar unutturmadı, Hasret-i Sevgi ile.
Duman çıkmaz bacasız, bilmeyenler aybetti.
Gece uyutturmadı, bu şiir geldi dile.
ANA GÖLGESİ YETER, BABA EVİN DİREĞİ,
YETİM ÖLÜMDEN BETER, KADER YAPTI GEREĞİ.
KEMÂLİ
01 EKİM 2019/SALI
|
