|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (179)
Eklenme: 04.09.2019 12:12
HELÂL LOKMA YUTULUR
Unuttunsa Sen beni, sakın ola arama.
Vefâ düştü Pazara, dostlar bekler sırada.
Dểnȋden daha Dểnȋ, tuz dökersin yarama.
İbret ile nazara, kalma iki arada.
UNUTMA UNUTULUR, GÜN GELİR UYUTULUR,
DOSTUN SÖZÜ TUTULUR, HELÂL LOKMA YUTULUR.
ADALET
“Adalet” dersen, Ömer; gelir akla ilk önce.
Mülk Temeli Adalet, Cihan için geçerli.
Yavru, Ana da Ömer; Mâderde iz görünce.
Âdil, bir de Asâlet, Hazineden değerli.
ÖMERLERE MUHTACIZ, İNSANLIK O’NU BEKLER,
TOK GÖRÜNÜP, HEP ACIZ; AĞLAMASIN BEBEKLER.
HELÂL/HARAM
Helânin önü açık, haram kapalı kutu.
Ye, İç, Gez, Meşrû eğlen; hem de sevâbı kazan.
Ahlaki düşük kaçık, atar kendine şutu.
Umutlar ile düğlen, olur niceler yazan.
EMİR NEHİYLE BİRLİK, CENNET/CEHENNEM YOLU,
TEVHİTLE OLUR DİRLİK, VAHDETTİR İKİ KOLU.
ANADOLU GELİNİ
Anadolu Gelini, Anasından yâdigâr.
Mâhremine kapalı, göstermez saç telini.
Kınalanmış elini, tutarken kocası Yâr.
Gelenekten kopalı, gördük zûlmet selini.
BELİNDE GÜMÜŞ KEMER, ZÜLFÜNDE KEMİK TARAK,
VURULMAZ ONA SEMER, ALTIN KAPLAMA VARAK.
“SU GİBİ ÂZİZ OL!”
“Su Gibi Âziz Ol!”, ne güzel bir temenni.
Akar akar yorulmaz; uykuyu haram etmiş.
Boş olan kaplara dol, âhenklerde ol nenni.
Garibe yol sorulmaz, zaten Hasret de bitmiş.
DAMLALARDAN SEL OLUR, BENTLERİ YIKAR GİDER,
ARAYAN SUYU BULUR, CİĞER YARASI BİTER.
“EMZİK”
Her elde bir telefon, “Emzik” diyorum ona.
Sevdânın ötesinde; tıkla dokun oyalan.
Asrın modasına fon, başka ne denir buna?
Hayatın gölgesinde, doğrular oldu yalan.
BEYİNLER UYUTULDU, TEFEKKÜR KALKTI RAFA,
DÜŞÜNCE UNUTULDU, İŞ KALDI ARGO LAFA
HÂZÂN
Bir ömrün sonu Hâzân, yaprak olur dökülür.
Madde/Mânada Hâzân, kök temelden sökülür.
Sararıp solan Hâzân, üzerleri örtülür.
Yeniden doğuş Hâzân, ayakla bel bükülür.
HÂZÂN MEVSİMİ MİLAT, ÖMRÜ ÇOK KISA OLUR.
ZAMANI ARKAYA AT, FÂNİLİKTEN KURTULUR.
KİMLER?
Ali söyle halini, öeli senden ne haber?
Hüseyin eşkalini; Osman, Yusuf sen bir ver.
Ramazan vebâlini, Yüksel her daima der.
Kırar meyve dalini, Ferhat ne ile öder?
BEKİR/YILMAZ’LA/HALİL; TURGUT/AYŞE VE YETER,
KEREM OLURSA VEKİL, HÜSNÜ KİMLERİ BESLER.
MȊZÂN’A GİDER
Kitaplar arasında, yalnız kaldı KEMÂLİ.
Şiirler dostu oldu, heceler yarış eder.
Kalemin Karasında, Selâm vermedi Vali.
Arayan O’nu buldu, Mȋzân’a şiir gider.
ÖMÜR BİTENE KADAR, YAZILACAK ŞİİRLER,
GÜNAH GÖSTERMEZ RADAR, BUNU BİLİR MÂHİRLER.
KEMÂLİ
(5 EYLÜL 2019/PERŞEMBE)
|
