|
GÖNÜLDEN DAMLALAR ( 153)
Eklenme: 08.07.2019 12:04
KÖŞK/SARAY YIKARSIN
Kırdın mı bir Gönülü, Köşk/Sarayı yıkarsın.
Gönülde Mevlâ saklı, başka bir yere sığmaz.
Dalından kopar gülü, dikeninden bıkarsın.
Kim haksız, Kimler haklı, Müminler gönül kırmaz.
GÖNÜL YAPMA HÂRÂBE, BAYKUŞLAR GELİR KONAR,
HAYAT BENZER SERÂBE (A), AĞUSTOS’TA SU DONAR.
AKLI OLAN
Aklı olan bir kimse, Delileri görmez mi?
Bin bir türlü her nesne, Umut/Hayal örmez mi?
İbret ile al hisse, Hakikati bilmez mi?
Mevlâ Rahmeti kesse, korkup da irkilmez mi?
AKIL EN BÜYÜK NȊMET, HAK KATINDA SORUMLU,
AKILLI EDER HİZMET, AÇIK KAPI YORUMLU.
OKUMAYAN BİR NESİL
Okumayan bir nesil, Kimliğe düşman olur.
Cehâlet daima bağ, aslını inkâr eder.
İrkil, kastatı kesil; Akıl/Vicdan kaybolur.
Vebâlde kocaman dağ, karanlık yola gider.
İLK EMİR “OKU!” İSE, YARATAN İÇİN OKU.
OKUMAYAN BİR KİMSE, KENDİNE SOKAR OKU.
TEMİZLE
Önce Ruhun temizle, Kalp/Kafayı gösterme.
Peygamber Yolu izle, Nefsi Haram besleme.
Çuvaldız ile Bizle, bedenini şişleme.
Nasır tutmaz çift dizle, kalkmak için sesleme.
KALBİ TEMİZLER İMAN, AKIL TEVHİT İÇİNDİR,
ÖLÜM BEKLEYEN LİMAN, BU KARANLIK NİÇİNDİR?
ŞAİR
Köşe/Bucak bir Şair, “Laylom/Şinay”ı yazar,
Sözde Şiire dair, kabına sığmaz azar.
Daha nelere sair, aklınca kuyu kazar.
Devirmede çok mâhir; içer, ayakta sızar.
BU ŞAİRLER RAĞBETTE, EL ÜSTÜNDE TUTULUR,
FİKİR ŞİMDİ ZAHMETTE, DEĞERLER UNUTULUR.
BAK!
Ay’a bak, Güneş’e bak; bizim için doğarlar,
Dengeler olmaz ırak, karanlığı boğarlar.
Mânalara ol çırak, boş avucu ovarlar,
Gönülde Meşâle yak, yoksa seni kovarlar.
TEFEKKÜR ET, İBRET AL; BOŞ DEĞİL BU KÂİNAT.
KENDİNİ BİL, ORDA KAL; DÂVA OLSUN HAKİKAT.
BİR KEMÂLİ VAR DERLER
Bir KEMÂLİ var derler, Beğenen/Beğenmeyen.
Bazan hakkını yerler, Kenar/Köşe değmeyen,
Uzaklara giderler, Seven ile Sevmeyen.
Vermeden hep isterler, Hak Kapıdan girmeyen.
OLACAK, OLUR BÖYLE, HAYAT PEK KOLAY DEĞİL,
HER DAİM DOĞRU SÖYLE, HAKİKATE VER MEYİL.
KEMÂLİ
( 9 TEMMUZ 2019/SALI)
|
