|
ŞAİR DİYE...
Eklenme: 27.06.2019 10:58
Şair diye, şiir yazar; kimseleri hiç beğenmez.
Nefsi kaynar, daim azar; tevâzû kapı edinmez.
Kalemiyle çukur kazar, adı kenarda söylenmez.
Kafayı çeker de sızar, iplik olur da düğlenmez.
NİCELERİ VAR YURDUMDA, ÜNLÜ DİYE AHKÂM KESER,
KALEMLE TOKAT VURDUM DA, BIRAKMAZ DÜNYADA ESER.
Bazıları bulut üstü, tepeden bakar insana.
Bekler dikilecek büstü, heceler akar isyana.
Sorsan kime, neden küstü?, topu atar hep nisyana.
Şiirleri kalay süstü, mânalar gider hüsrâna.
BESLENİRLER MADDE İLE, MÂNA ONDAN FERSÂH UZAK,
HAYATLARI YALAN/HİLE, DOĞRUYA KURARLAR TUZAK.
Maya sağlam, özü âsȋl, Ezel/Ebet Hak’tan yana.
Arkasını gören gözlü, Kirle/Pas sokmaz Ol hana.
Ocağı sönmeyen közlü, İlmi Edeple/Erkâna.
Nûrlu yüzlü, kemâl sözlü, Cânan için candan cana.
BU ŞAİRLER SAYISI AZ, YAPAYALNIZ, BİR KENARDA,
ONLAR İÇİN DUA/NİYAZ, SUYU AKMAYAN PINARDA.
Peygamberi Yolda/İzde; Kur’an/Sünnet/İhlâs ile,
Secdede nasırlı dizde, kanaatta lokma bile.
Damlalar Deryâ/Denizde, hayatları dolu çile.
Eser vardır mutlak sizde, dolanırlar dilden dile.
HASAN BİN SABİT GİBİLER, PEYGAMBERDEN ÖVGÜ ALMIŞ,
CİHAN SARSTI, AŞK TİPİLER; DAİM HAK KAPISI ÇALMIŞ.
Yazarken dökülür yaşlar, görür Secdede ağaçlar,
Islanır kirpikle, kaşlar; Divana eğilir başlar.
Bunu bilemez ayyaşlar, nabız atar, kan yavaşlar.
Dikilir kabrine taşlar, başlar Mirâs savaşlar.
ŞAİR İMAN/ÂMELLE BÜTÜN, FİKİRE ATILAN TOHUM,
AK KIL İÇİNDE SÜTÜN, HAKSIZ OLAN YERDE YOKUM.
Yıktın vȋrân eyledin, atma Şair Kardeşim.
Nefsin için peyledin, katma Şair Kardeşim.
Çalanları düyledin, yatma Şair Kardeşim,
Yalanları söyledin, satma Şair Kardeşim.
ZÂHİR ŞÖHRET ATEŞTİR, OCAK YAKAR, SÖNDÜRÜR,
ŞEYTAN İÇİN BİR EŞTİR, DELİ EDER DÖNDÜRÜR.
KEMÂLİ’de böyle şair, beğenen var, beğenmeyen.
Daim yazar Aşka dair, Sevdâları hiç dinmeyen.
Kalemine derler mâhir, Bâtıl/Şerde istenmeyen.
Daha nice, ve de sair, Hak yolundan hiç dönmeyen.
DEĞİLEM ŞÖHRET PEŞİNDE, ŞİİRLERİM MȊZÂN İÇİN,
GÖZÜM YOK KUZGUN LEŞİNDE, FATİHA OKUYUN GEÇİN.
KEMÂLİ
(25 HAZİRAN 2019/SALI)
|
