|
GÜNEŞ DAĞI AŞIYOR
Eklenme: 02.05.2019 14:46
GÜNEŞ DAĞI AŞIYOR
Baharın çiçekleri gonca gonca açarken,
Kar çökmüş üzerime içim ondan üşüyor.
Huzur beni terkedip hayallere uçarken,
İçerim kan ağlıyor hüzün tene düşüyor.
Gönlümün hicranları üst üstüne yığılmış,
Hâzan Rüzgarı vurmuş yeşil dalım eğilmiş,
Menzile varamadım belki nasip değilmiş,
Geçmiş vuslat zamanı Güneş dağı aşıyor.
Nâmerde köprü kurdum; insan olduğum için,
Dostluk bağına girdim; gülü bulduğum için,
Garibana dost oldum; lokma böldüğüm için,
Kalpten bakan görüyor kör câhiller şaşıyor.
Sağ elim durmaksızın sol sineme vuruyor,
Umutlarım yorulmuş günden güne eriyor
Vicdanım ile nefsim her gün cenge giriyor
Bu dünya bir imtihan İzahi baş koşuyor.
YÜKSEL AKDEMİR (İZÂHİ)
VERDİĞİ İLHAMLA...
Nevbahar çiçekleri, Gül-ü Gonca açarken,
Kâinat Böcekleri, âhenk ile uçarken,
Ananın leçeklerie, etrafa nûr saçarken,
Zâmâne Köçekleri, Hak izinden kaçarken.
GÖNÜL AŞKLA DURULUR; AŞK-I HİCRÂ N YARADIR,
RAHMET SOFRA KURULUR, EDEPSİZ YÜZ KARADIR.
Gönül yanar, üşümez; Umut hayalle uçar.
Göbeğini şişirmez, yoksula kucak açar.
Şair kötü düşünmez, kểm olan sözden kaçar.
Soğukta aş pişirmez, sevdâda kalır nâçar,
HÜZÜN TȆN’E DÜŞSE DE, GÖNÜL ASLA AĞLAMAZ,
İKSȊR-İ HAK İÇSE DE, BOŞ YERLERE ÇAĞLAMAZ.
Hâzan Rüzgârı eser, Seher Vakti beklenir,
Olmamış çıban deşer, hakikate ne denir?
Hüsrân içinde Beşer, Aşka hicrân eklenir,
Menfaat oldu keser, haram lokmalar yenir,
MENZİLE VARMAK İÇİN, SABIR NASİPLE KAİM,
KARAMSAR OLMAK NİÇİN?, ŞÜKÜR İHSÂNI DAİM.
Nâmerde köprü kurmak, merhâmetin timsâli,
Hakkın Dȋvânda durmak, Sâlih Âmel emsâli,
Elde olan savurmak, gerektirir vebâli,
Zâlime kamçı vurmak, yiğit insanın hâli.
DOST BAĞINDA GÜL ARA, GARİBANA LOKMA OL,
ASLA DÜŞMEZSİN DÂRA, GEREKİRSE YOLDA ÖL.
Görmez göz, duymaz kulak; câhil olan kimseler,
Gönderme ona ulak, alamaz ki hisseler,
Arayak, İnsan bulak, bize ruhsat verseler,
Boş olan kaba dolak, “Aptal Adam” deseler.
KALP İLE GÖRMEK GEREK, ADALET-İ VİCDANLA,
FAREYE KALSIN MEREK; FERYÂT ET, AH!, HİCRÂNLA.
İZÂHİ zaman böyle, Sapla/Saman karıştı.
Umuda Ümit düyle, kim kim ile barıştı?
Şahit tut Şehir/Köyle,İtle/Köpek yarıştı,
Daima Hakkı söyle, Arş kat’a yalvarıştı.
DÜNYA İMTİHAN YERİ, EZEL/EBETTEN BERİ,
KEMÂLDE ALIN TERİ, KALMA DÜŞMANDAN GERİ.
KEMÂLİ (İLHAN YARDIMCI)
(2 MAYIS 2019/PERŞEMBE)
|
