|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (127)
Eklenme: 01.05.2019 12:22
NEFSİNİ KORU
Dünya bir istasyon, sen de bir yolcu,
Sağlam bir dala kon, olsan da kolcu,
Hayat bir atmasyon, Sağ ile Solcu,
Akıbetde bir son, ölüm oyuncu.
GELENLER HEP GİDER, MENZİLE DOĞRU,
ÖLÜMÜ KİM İSTER, NEFSİNİ KORU.
YAZDIM, YAZARIM
Hep yazdım, yazarım; ölene kadar,
Nefsimde azarım, göstermez radar,
İbret-i Nâzarım, darası kantar,
Mezarım kazarım, sonu o kadar.
OKUYANLAR OKUR, ESER KAYBOLMAZ,
İLİM/İRFÂN DOKUR, ASLA AYBOLMAZ.
ÇİYAN/YILANLAR VAR
Fikirde Çiyanlar, yanında yılan,
Hakikat de âyan, sayısız yalan,
Hak Nizâmı koyan, diğeri, falan,
Bu Milleti soyan, ettiler talan.
ÇİYAN/YILANLAR VAR, YALAN, TALAN DA,
GÜLÜ KAPLADI HÂR, GERİ KALAN DA.
ÜŞÜDÜM
Kar yağdı üşüdüm, geçer dediler,
Hikmeti düşündüm, bilmez kediler,
Kaleme döşürdüm, hakkı yediler,
İyi olan hürdüm, selam verdiler.
SOĞUKTA SICAK VAR, SICAKTA SERİN,
ZEHİR SAÇIYOR MÂR, PANZEHİR VERİN.
KÖTÜ GÖRME
Kendin kötü görme; fâni bir kulsun,
Boşa koza örme, ter döken olsun.
Boşa hayat sürme, arayan bulsun.
Boş zaman öldürme, bağda gül solsun.
FÂNİLİK MERTEBE, HAYAT ÇOK KISA,
BENZEME MERKEBE, ALIRSAN KISSA.
ÂŞIĞIN SAZINDA
Âşığın sazında, Mızrâbı ara,
Gönülün hâzında, düşmezsin dâra,
Sevgili nazında, olmaz yüz kara,
Kış ile Yaz’ında, beklenir yara.
MIZRÂBIN ÂHENGİ, SAZDA BELLİDİR,
KOKAN GÜLÜN RENGİ, NÂZDA BELLİDİR.
KEMÂLİ KALEMDE
KEMÂLİ kalemde, Şiir gül kokar,
Cümleler Âlemde, damlalar akar,
Kırık bir lâlemde, sırları saklar,
Emânet kalemde, surlara çıkar.
GÜL ALDIM, GÜL VERDİM; SEVGİ HARMANI,
MEYDANLARA SERDİM, GÖNÜL SARMANI.
KEMÂLİ
(2 MAYIS 2019/ÇARŞAMBA)
|
