|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (118)
Eklenme: 09.04.2019 13:18
Gençliğin, Ömrün biter, Dünya kimseye değil,
Adem yüzyıl yaş ister, Dünyaya verir meyil,
Menfaat niyet besler, bilmez kendi bir çeğil,
Uzaktan gelir sesler, Hakkın önünde eğil.
GENÇLİK BİR FİDAN GİBİ; YEŞERİR, SONRA KURUR,
HAYAT BİN BORAN TİPİ, MUSALLA TAŞTA DURUR.
Vâde dolduğu zaman; ne uzar, ne kısalır,
Feryâd-ı Ahla, aman, nefis belki uslanır,
Vefa/Sevgiyle sarman, parasız gönül alır,
Mahsül sonunda harman, emek yoksa azalır.
DÜNYA KÜÇÜK İSTASYON, GELENLER ÇEKER GİDER,
AKIBET BİR ÖLÜM, SON; DÜNYA’DA HAYAT BİTER.
Rızkını Mevlâ verir, Sabır/Şükür sermâye,
Hazır olan mal erir, ağız ister yemeğe,
Ömür yaprağı çevir, var olanı vermeye,
İstersen çamlar devir, hesâp öne sermeye.
BİR SİNEK ISIRINCA, KIYAMET KOPARIRSIN,
SON SUYUN ISININCA, SECDEYE KAPANIRSIN.
“Âr/Edep/Hâya” duygu, kaybedersen yanarsın,
Kâinat sırlar bulgu, hikmetine donarsın,
Yaratılan her olgu, İman ile kanarsın,
Şeytan’i nefis kurgu, her daim aldanırsın.
NEFSİ KENDİNDE ARA, BULURSUN DAİM HAKKI,
OLMASIN YÜZÜN KARA, KALDIR BAŞINDAN ATKI.
KEMÂLİ yazar, durur; sekiz bin şiir oldu,
Kểm olanlar kudurur, kitaplar taştı, doldu,
Şerler yalan uydurur, mâna yerini buldu,
Şair arar, buldurur; kokmayan güller soldu.
GÖNÜLDEN AH! DÖKÜLÜR, CÜMLELER BİR KELEPÇE,
KAFİYELER SÖKÜLÜR, ARŞA GİDER DİLEKÇE.
KEMÂLİ
9 NİSAN 2019/SALI
|
