|
DİLDE YANDIM
Eklenme: 31.05.2018 13:02
Müebbet yedi gönlüm Mahkeme-i Leylâ’da,
Ben sana ömür boyu mecnunum, dilde yandım.
Pâre pâre yüreğim, canhıraş vaveylada,
Bülbül-ü Şeydâ gibi kırmızı gülde yandım.
Koğuş penceresinde her gün öter baykuşum,
Kafesinde sıkışmış pır pır eder cankuşum,
Kalbinin duvarları aşılmayan yokuşum,
Gitmiyor adımlarım, bu sonsuz yolda yandım.
Yusuf’um kör kuyuda, Yakub’un gözyaşında,
Ferhat’ım delinecek yüce dağın başında,
Ok gibi kirpiğinde, o yay gibi kaşında,
Nişangâhın ben oldum, gerdiğin telde yandım.
Issız geceye sordum; Sevdânın bedeli ne?
Hüzünler dedi; Kerem, al şu sazı eline,
Aslı’nın zülüfünün dokundum bir teline,
Savurdukça saçını, kavruldum külde yandım.
Mutlu geçsin isterim kalan ömrümün azı,
Vuslatı bilmez gönlüm, hasrete bile razı,
Melteme benzetirim estirdiğin poyrazı,
Zemheri soğuğunda donduğum halde yandım.
Gel hüznüme ortak ol, şimdi hazan mevsimi,
Kalmadı hiç takatim, tükettim nefesimi,
Kehkeşâna gönderdim feryâdımı, sesimi,
Duy sessiz çığlığımı, lâl oldum dilde yandım.
SAVCI ŞAİR MUHAMMET ZEKİ BAYRAKTAR
(30 MAYIS 2018/ÇARŞAMBA-FACEBOOK))
VERDİĞİ İLHAMLA
UTANDIM!
Çöllere düştü Mecnûn; Adı, Feryâd-ı Leylâ’da,
Ömür hayatta mesnûn, hesâbı var Gayyada,
Nefsini bilmez melûn, sevdâ kalmaz havada,
Feryâd-ı ahla malûm, Âşık daim Meydanda.
YAZAN KALEMLERDEN, TUTAN EL’DEN UTANDIM!
Yürek pâre olunca, canhıraş ah!lar başlar,
Sevdâ-i Aşk solunca, ıslanır hilâl kaşlar,
Çölde yalnız kalınca, aranır çakıl taşlar,
Tövbe yerin bulunca, akar gözlerden yaşlar.
GÜNAHLAR YÜKLÜ OLAN, AĞIR BEL’DEN UTANDIM!
Saz çalar âşık söyler, mızrâp sazdan utanır,
Sevenler umut düyler, seven aşkı kazanır,
Var olanı harceyler, çok alanlar dadanır,
Şahittir Şehir/Köyler, Arş Katı’na uzanır.
KELÂM-I KİBAR MAHZȖN, TATLI DİL’DEN UTANDIM!
Gül Muhammed teridir, “Gül Bağı”nda gül olmak,
Tâ.. Ezelden beridir, güldeki sırrı bulmak,
Bülbülün ezberidir, âşık olana sormak,
Bin tekmil gül yeridir, güller içinde kalmak.
HÜDÂİ’NİN ELİNDE, KIRIK GÜL’DEN UTANDIM!
Yusuf’lar var kuyuda, Yakup’lar bekler durur,
İnsan’lar var uykuda, varlık ile kudurur,
Zalim bekler kuytuda, Yalan/Yanlış uydurur,
Maya âsil soyunda, fikir ahlakta kurur.
ŞİMŞİR TARAK VERİRKEN, SAÇSIZ KEL’DEN UTANDIM!
Mansûr’u dâra takan, “Enel Hak” çağrısında,
Dilinden hikmet akan, gizli sır mânasından,
Hakka gönülle bakan, sȋnede bağrısından,
Meşâle aşkla yakan, hakikat ağrısından.
OCAKTA YALNIZ KALAN, SÖNMÜŞ KÜL’DEN UTANDIM!
Firûvunlar zulmetti, yeni nesil kesildi,
Kundakta çocuk bitti, haklardan azl edildi,
Zûlümü halk işitti, çarelere gidildi,
Musa kundakla gitti, salla Nil’e verildi.
HİKMETİ/İBRETİ ÇOK, AKAN NİL’DEN UTANDIM!
Âşığın saz telinde, mızrâp aşk ile çağlar,
Kemer Şirin belinde, hatıraları bağlar,
Âhenklerin selinde, yol verir ulu dağlar,
Seher vakti yelinde, secdede başlar ağlar.
ÂŞIĞIN KIRIK SAZDA, SAĞLAM TEL’DEN UTANDIM!
Ferhat delmiş dağları, Şirin gözyaşı dökmüş,
Hâzan Mevsim bağları, Sabırla/Şükür sökmüş,
Âzâmetli çağları, yiğit eliyle bükmüş,
Kumru kurar ağları, sırtında ağır yükmüş.
CENNET’E GÖTÜRMEYEN, İZSİZ YOL’DAN UTANDIM!
Sapla/Saman karıştı, At izinde İt izi,
Meyhanede barıştı, belli olmayan çizgi,
İtle/Köpek yarıştı, Medya lağımda dizgi,
KEMÂLİ yalvarıştı, yankı yapıyor ezgi.
YILLARDIR YUNAN SAÇI; SAĞLA/SOL’DAN UTANDIM!
KEMÂLİ
01.HAZİRAN.2018/CUMA
(CUMANIZ MÜBAREK OLSUN, FİTNE ATEŞİ SÖNSÜN!)
|
