|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (37)
Eklenme: 25.04.2018 16:54
Çok zıplama düşersin, haddini bil, kendin bil,
Gururlanma şişersin, nefsine karşı dikil,
Çiğden isen pişersin, zaman içinde irkil,
Çukurunu eşersin; titre, dön ve silkil.
İNSAN EN ÜSTÜN VARLIK, MEVLÂ BÖYLE YARATMIŞ,
KÂMİLLER ÇEKMEZ DÂRLIK, HİKMET İLE DONATMIŞ.
Din sahibi Yaratan, kulunu ihmal etmez,
Geceleri karartan, Kâinat sırı bitmez,
Rahmet verir Havadan, sağır bunu işitmez,
Su fışkırır karadan, zahmet boşuna gitmez.
HELÂL OLAN EMREDER, HARAMLARI YASAKLAR,
TEMBELLİĞİ REDDEDER, RAHMET İLE PATAKLAR.
Aşkı Âşıklardan sor, Hicrân-ı Aşkı yara,
Gönüle düşer bin kor, olmaz kantarda dara,
Kendini görme sen hor, yüzün olmasın kara,
Belâyı sabırla yor, benzer engerek mâra.
DAMLALAR BÖYLE DÜŞER, GÖNÜL GÜZELİ İSTER,
CAHİL OLANLAR PİŞER, İRFANI İMAN BESLER.
Kendin yitirdi insan, Ümmet/Millet nerede,
Akılda daim nisyan, işaret var berede,
Âdem eder mi isyan, su kalmadı derede,
Tövbekâr olur pişman, kanaat cenderede.
ÂHİR ZAMAN ÜMMETİ, KAOS/HÜSRÂN İÇİNDE,
İBRAHİMİN MİLLETİ, SORSAN NASIL BİÇİMDE?
“Ben”lik nefsin kölesi, kâmil kimse kurtulur,
Asıl/Esas böylesi, cahil olan yontulur,
Başkası der öylesi, el üstünde tutulur,
Netice de öylesi, gün geçer unutulur.
KÖLE AZAT ET, SABRET; BOŞ VER ÂLEM İŞİNİ,
ŞEYTAN LAİNE KAHRET, KIRMA AZI DİŞİNİ.
Ahlâkta/Fende önde, İlm-i Feyiz getirir,
İbâdet lazım günde, karamsarlık bitirir,
Kıllar sayılmaz gönde, mâlâyani yitirir,
Minderde olsun künde, hakem sonu bildirir.
İKİ BALTAYA SAP OL, ADAM SANSINLAR SENİ,
BOŞ OLAN KAPLARA DOL, ELBİSEN OLSUN YENİ.
Gönülden damla akar, deryâya gitmek için,
Kör olan neye bakar, sorulmaz neden, niçin?
Sevgili güller takar, olur bir başka biçim,
Aşkın ateşi yakar, sevdâyı sizler seçin.
DAMLALAR OLMASAYDI, DERYÂLAR OLUR MUYDU?
ÇİÇEKLER SOLMASAYDI, ÂŞIĞI BULUR MUYDU?
Kararınca bulutlar, Yağmur yağacak demek,
Tükenirse umutlar, boşa gidiyor emek,
Vȋrân olursa Yurtlar, var olanları vermek,
Dumanı sever kurtlar, netice Menzil ermek.
YAĞMUR YERİNE DOLU, GÖKTEN YAĞABİLİYOR,
HAKİKAT İZDE YOLU, İNSAN BULABİLİYOR.
Kim anlaya, kim yaza, ağzı olan konuşur,
Mevsim de geldik Yaz’a, hasret çeken buluşur,
Mevlâ vermesin kaza, Dua/Niyaz oluşur,
Aldanma sevgi nâza, sevdâ çeken alışır.
BÖYLE BİR TOPLUM OLDUK, HARAM/HELÂL YANYANA,
NE ARADIK, NE BULDUK, PARA GİTTİ GANYANA.
Kalemle bakıyorum, aynalar doğru söyler,
İnançla yazıyorum, İman gerçeği düyler,
Deryâya akıyorum, ne halde Şehir/Köyler?
Hasreti yakıyorum, mânâda kaldı sözler.
KAPİTAL ALDI ESİR, İNSAN ONUN UŞAĞI,
PAYDASI EŞİT KESİR, KİM BAĞLIYOR KUŞAĞI?
“Bir KEMÂLİ var idi”, bir gün gelir söylerler,
Şiirlerde ne dedi, umutları düylerler,
Zûlme tâviz vermedi, bilir Paşayla, Beyler,
Boşa fikir sermedi, daha nicesi şeyler.
OKUYUN BİR FATİHA, MEZARIMA GÜL DİKİN,
YAYILSIN HOŞ RÂYİHA, SAĞLAM TOHUMLAR EKİN.
KEMÂLİ
(26 NİSAN 2018/PERŞEMBE)
|
