|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (27)
Eklenme: 30.10.2017 13:17
“Nev Bahar”ı görmeden, “Hâzan Mevsimi” geldi,
Aşk kozası örmeden, hicrân kozayı deldi.
Ağlar iken gülmeden, akan gözyaşı seldi,
Refâh hayat sürmeden, Aşk-ı Hicrân yükseldi.
NİCE İNSAN FERYÂDI, DAHA BİNLERCESİ VAR,
KALMADI DÜNYA TADI, KABRİSTAN GÜZEL DȊYÂR.
Hep şikâyet, sıkıntı, “Kâbe-i Gönül” yıktık,
Kanlı yaşlar akıntı, yaşamaktan da bıktık,
Dert/Gam/Çile takıntı, sevgi/Sevdâyı yaktık,
Kader-i Kara bahtı, Yafta/Etiket taktık.
FÂNİ OLAN BU DEMEK, İNSAN DÜNYADA YOLCU,
DEĞER Mİ BUNCA EMEK, OLSAN BİLE FUTBOLCU.
Kanaattle yaşamak, sabır dolu bir hayat,
Zor olanı başarmak, fikir olsa da bayat.
Yuvalara taşımak, zorlaştı şimdi; heyhat!,
Mazlûm sırtı kaşımak, gücün yeterse dayat.
KARINCANIN YUVASI, PETEKLERDEKİ ARI,
ÂDEM NEFİS SAVAŞI, ZERRE YANINDA DARI.
Aynaya bak resmin gör, hesabını peşin yap,
Çıkıyor mu sesin gür, istersen bir köşe kap,
Yaralara merhem sür, elinde kalmasın sap,
Nefsin için çorap ör, içme zehirli bir hap.
NE İDİN, NASIL OLDUN, NERDE GENÇLİK ÇAĞLARI?
ARAYIP NEYİ BULDUN, HANİ MERÂM BAĞLARI?
Bir Cuma sabahında, döküldü bu mısralar,
Feryat ile ahında, bitmez ki hiç kıssalar,
Yüce Hak Dergâhında, yıkılır bin kisrâlar,
Yemin ile vahında, sabır edip sussalar.
ÖMÜR DÖNEN DEĞİRMEN, SU KESİLSE, ÇARK DURUR,
ZAMANI BOŞ EĞİRMEN, İMANSIZ BEDEN KURUR.
KEMÂLİ kalktı durdu, Secde için uyandı,
Şeytan birden kudurdu, Semâ Nûra boyandı,
Kaleme hesap sordu, Yaradana dayandı,
Yüzü sarardı, mordu, seccadeye kapandı.
BİR MÂNA ÂLEMİYDİ, RÜYALAR OLDU GERÇEK,
KUDRETİN KALEMİYDİ, İHSAN OLSA DA GÖRSEK.
KEMÂLİ
(27 EKİM 2017/CUMA)
|
