|
GÖNÜLDEN DAMLALAR (19)
Eklenme: 05.08.2017 12:56
Zor olanı başarmak, aşılmaz dağ gibidir.
Hak olmayan aşırmak, nefse boran tipidir.
Enseleri kaşımak, kurnaz kirpi, tilkidir.
Sabırları taşırmak, cahil kimse işidir.
ÇIKMAZ SOKAK, BİR YOLDA, İZ ARAMAK NAFİLE,
BİRLİK OLMAYAN KOLDA, İSTERSEN OL HÂFİYE.
Vahdetten huzur doğar, ikilik dermânı yok,
Değer-i Hak’kı boğar, zararı faydadan çok,
İhsân-ı Rahmet yağar, olur herkes karnı tok,
Geçilir zorlu dağlar, sȋneye saplanmaz ok.
İLÂHİDİR BU EMİR, KURTULUŞ REÇETESİ,
EMİRDE ERİR DEMİR, KİRLENMEZ PEÇETESİ.
Huzuru sende ara, madde olursa araç,
Ak yüz olmasın kara, para olmasın amaç,
Boşuna düşme dâra, tohum ekilmez yamaç,
Toplumda binler yara, şer olan her yerden kaç.
KANAAT/SABIR/ŞÜKÜR, ADALETTE ÂDİL OL,
ÖNCE NEFSİNE TÜKÜR, HAKİKAT EN GÜZEL YOL.
Siyaset menfaatse, giyme ateş gömleği,
Gönül kanaat etse, dikme fazla düğmeyi,
Çok olan varın bitse, bırakma son ilmeği,
Seni sevenler gitse, terketme hep gülmeyi.
SİYASET DE KİRLENDİ, DEĞERİNİ KAYBETTİ,
DOĞRUYA SİNİRLENDİ, GİTTİĞİ YERE GİTTİ.
Damlaların yarışı, Deryâyı bulmak için,
Âdem Oğlu karışı, uzanan elde biçim,
Hak olanın yarısı, mazlûmun olmaz; niçin?
Helâl olan karısı, sahibi olma piçin?
ZERRE’DEN/ŞEMS’E KADAR, İLÂHİ BİR DENGE VAR,
GÜNAH GÖSTERMEZ RADAR, EN KUTSAL VATAN DİYAR.
Ezel/Ebed bir Dünya, Adem/Havva’dan başlar,
Hakla/Bâtıl bir Dünya, tohuma tohum aşlar,
Mazlûmla/Zalim Dünya, Tarih yazılı taşlar,
Haklı/Haksız bir Dünya, gözlerden akan yaşlar.
ÂHİRET HESÂBI VAR, MȊZÂN BİR GÜN KURULUR,
MEZARI KAPLIYOR HÂR, ÂDİL HESÂP SORULUR.
Hayat dediğin ne ki; bir bardak su, bir lokma,
Önce nefsine de ki, midene haram sokma,
Nere gitti eldeki, kenef olup da kokma,
Hicrân-ı Aşk güldeki, bülbül isen sen korkma.
ÖMÜR SU GİBİ AKAR. YILLAR YEL GİBİ GEÇER,
ATEŞ DÜŞERSE, YAKAR; KABİR YURDUNA GÖÇER.
Mevlâ dediği olur, sular akar, durulur,
Adalet yerin bulur, hırçın sular burulur,
Haksızlıktan kurtulur, zalimler de yorulur,
Gün gelir unutulur, yeni sofra kurulur.
ELLERİMİZ HAVADA, DUA/NİYAZ DİLLERDE,
RUHLA/FİKİR YUVADA, İŞÂRET VAR GÜLLERDE.
KEMÂLİ kaleme bak, Hikmet/İbret yazıyor,
Gönül sütten daha ak, nefse çukur kazıyor,
Riyâdan kalın ırak, riyâkârlar azıyor,
Cehâlete bin mum yak; zaman geldi, uzuyor.
KALEMİN İÇİ BOŞSA, AĞLAR GÖZYAŞI DÖKER,
YAZDIĞI KELÂM HOŞSA, MÂNÂ, ÂHENKİ SÖKER.
KEMÂLİ
(5 AĞUSTOS 2017/CUMARTESİ)
|
